محفلي شدن رو دوست ندارم. ادم ايزوله مي شه و از بس با آدمهاي همفكر خودش مي شينه و بلند مي شه فكر مي كنه حق با خودشه مطلقا!
پي نوشت : چقدر وحشتناكه كه منتظر يه چيزي باشي و هر چي بيشتر منتظر بموني، زمان هم بيشتر كش بياد. مثل وقتهايي كه هر روز ان بار بيري تو ميل باكست اما هيچي نباشه و بعد اين ميل چك كردن بشه يه اعتياد در حالي كه مي دوني هيچي توش نيست.
اشتراک در:
Comment Feed (RSS)
|