۱۳۸۷ آذر ۲۲, جمعه

حرف زدن با آدمهاي مختلف درباره ي يك موضوع خيلي خوبه. چون همين حرفهاي ريز ريز و به ظاهر بي اهميت با آدمهاي مختلف ،هم باعث مي شه كه جنبه هاي مختلف يه موضوع رو ببيني، هم از عصبانت احتمالي اوليه ات كم بشه و هم اينكه سهم خودت رو هم ببيني.

پي نوشت 1: هنوز مونده ام بين اينكه احساست چقدر بهت راست مي گه. مثل بعضي از آدمها هيچ وقت نتونستم در اين باره كه احساس من حتما راست مي گه يا نه به قطعيتي برسم. اما از طرفي هم مطمئنم كه احساس تو هم بالاخره بخشي از واقعيته. چون وجود داره و اثبات اين وجود هم سخت نيست.

پي نوشت 2: اما مي دونم كه بايد به احساسات احترام بزاري البته هميشه با حفظ اين احترام احتمال هر گونه خطايي رو هم براش قائل باش.

پي نوشت 3: اينكه آدم ياد بگيره صبر هم كنه چيز بدي نيست. چون حتي احساسات هم در طول زمان تغيير مي كنن.

پي نوشت 4: در هر حال لپ مطلب اينكه الان ديگه عصباني نيستم. ديگه هم قصد ندارم عصباني باشم تا اطلاع ثانوي!

پي نوشت 5: كاش همه ي ما ياد بگيريم كه صادق باشيم و صداقت ديگران رو هم باور كنيم.