خودت را بنويس. تن تو بايد شنيده شود. فقط به اين صورت است كه منابع لايزال ناخودآگاه فوران خواهد كرد. ذهنيت مونث جهان شمول وجود ندارد. تخيل زن نامتناهي و زيبا ست. زن نويسنده ي حقيقتن آزاد شده هنگامي كه پابه عرصه ي وجود بگذارد، چنين خواهد نوشت: " من... سرشارم، اميال من اميال تازه اي آفريدند، تن من آوازهاي ناشنيده را مي داند. بارها و بارها...احساس كرده ام چنان سرشار از سيلان نورم كه مي توانم بشكفم- شكفتن به صورتهايي بسيار زيباتر از آنچه در قاب ها جاي مي گيرد و با خوشبختي عفني سدا مي شود."
|