۱۳۸۷ آبان ۲۱, سه‌شنبه


گاهي مي شه آدم مي مونه تو ادعاهي خودش...! بعد يهو جا مي خوري!

مثل من كه اين روزها يكي رو كه نزديك 2*365 روزه مي شناسمش تازه ديدم!

مني كه اينهمه مي گم آدم نبايد از كنار ديگران ساده بگذره و بايد ببيندشون، خود واقعي شون رو!

حالا اين موجود دوست داشتني رو تازه تازه دارم مي بينم و از خودم تعجب مي كنم.

آدم گاهي تو ادعاهاي خودش هم مي مونه جدن!

چقدر كشف يه وجود تازه لذت بخشه...! بخصوص اگه اون كسي باشه كه خيلي وقته كنارته و تو تازه مي بينيش!


پي نوشت: امروز به اين وجود عزيز حسم رو گفتم. انگار بايد مي گفتم!